Letra de Giglied

Als ik ergens een gig heb
Of ik moet gewoon gaan spelen
Zit de kleedkamer meestal vol
Met enthousiaste fans
Ik heb geen manager die mij wegstopt
Of dat ze mij vervelen
Hoe mysterieuzer hoe meer succes, nou ik blijf gewoon een mens

Want ik ben zo in de wolken
Als ik de planken kan bestijgen
Soms na honderden kilometers zitten denderen achter het stuur
Weer en wind, nacht en ontij
Werkers en filevorming
Pas als ik mijn gitaar omhang begint het avontuur

Daar istie andere Manus die zichzelf Armand noemt
Waarvan ik sta te kijken, wat die allemaal beweert
Als ie de mensen laat voelen wat ze met gevoel bedoelen
En dat ie dat dan op muziek zet is volgens mij niet zo verkeerd
O ik dank hemel en aarde, dat ik dit zomaar kan maken
Hoe dit mij kon overkomen, daar ben ik zelf nog steeds niet uit
Vooral niet twijfelen aan jezelf
het publiek kent geen genade
Stug doorgaan met je ding doen tot je wordt uitgeluid

En als ik van het podium stap, dan ben ik in een andere wereld
Staat de tijd die anders doortikt, gewoon een tijdje stil
Dan flitst alles wat er gebeurt is, op de planken door mijn gedachten
Hoor ik amper wat ze zeggen
En zie ik door een cyber bril
De zaal is al weer leeg, als ik de gitaarkoffer dichtmaak
Dan voel ik waar elke muzikant mee om moet leren gaan
The loneliest moment in your life, zei ooit Nina Simone
Want de mensen gaan naar huis en laten jou daar eenzaam staan

En ik zou feest willen vieren, want ik heb ‘t ‘em geflikt men
Maar iedereen die gaat naar bed, en alle kroegen zijn al dicht
Dus houd ik mij maar in en doe net of het doodgewoon is
Zet de bakens voor de terugtocht want het wordt weer langzaam licht
Als ik weer naar huis toe bolder
Maak ik onderweg een praatje met de pompbediende van het 24uursstation
Oh, ik heb ze allemaal leren kennen door de velen jaren
Van Swentibold tot Bolder, en van Voetpomp tot De Zon

En heel de lange weg naar huis
Overpeins ik wat gespeeld heb
Krabbel ik kreten op mijn bloknoot
En stuur ik met mijn knie
Goed zijn betekend beter worden dan je was tot nog toe
Alweer vlekken op mijn teksten van dat verrekte broodje brie
Om niet gek te worden van geluk heb ik heel wat moeten leren
Dat roem en geld zat, dus echt geen verkoudheid voorkomt
Dat je op zijn tijd moet eten, en op zijn tijd moet slapen
En dat klatergoud afbladdert als het applaus weer is verstomd