Þar var Draupnir
Ok Dolgþrasir
Hár, Haugspori
Hlévangr, Glóinn
Dóri, Óri
Dúfr, Andvari
Skirfir, Virfir
Skáfiðr, Ái
Alfr ok Yngvi
Eikinskjaldi
Fjalarr ok Frosti
Finnr ok Ginnarr;
þat mun æ uppi
Meðan öld lifir
Langniðja tal
Lofars hafat
Unz þrír kvámu
ór því liði
öflgir ok ástkir
æsir at húsi
Fundu á landi
Lítt megandi
Ask ok Emblu
örlöglausa
Önd þau né áttu
óð þau né höfðu
Lá né læti
Né litu góða;
önd gaf Óðinn
óð gaf Hænir
Lá gaf Lóðurr
Ok litu góða
Ask veit ek standa
Heitir Yggdrasill
Hár baðmr, ausinn
Hvíta auri;
þaðan koma döggvar
þærs í dala falla
Stendr æ yfir grænn
Urðarbrunni
Þaðan koma meyjar
Margs vitandi
þrjár ór þeim sæ
Er und þolli stendr;
Urð hétu eina
Aðra Verðandi
- skáru á skíði, -
Skuld ina þriðju;
þær lög lögðu
þær líf kuru
Alda börnum
örlög seggja
Þat man hon folkvíg
Fyrst í heimi
Er Gullveigu
Geirum studdu
Ok í höll Hárs
Hana brenndu
þrisvar brenndu
þrisvar borna
Oft, ósjaldan
þó hon enn lifir
Heiði hana hétu
Hvars til húsa kom
Völu velspáa
Vitti hon ganda;
Seið hon, hvars hon kunni
Seið hon hug leikinn
æ var hon angan
Illrar brúðar
Þá gengu regin öll
á rökstóla
Ginnheilög goð
Ok um þat gættusk
Hvárt skyldu æsir
Afráð gjalda
Eða skyldu goðin öll
Gildi eiga