Letra de Árás

Kvöld, úr norðri kólna fer
Kemur yfir heiðar:
Vængjasláttur, vætta her
Varúlfar til reiðar
Ég reið yfir landið mitt, reri' út á fjörð
Rólegur sjórinn, ég lofaði Njörð
Í ljósanna skiptum ég leit upp í Skörð
Ljót var sú sýn er mér mætti
Kom yfir brúnina kolsvartur her
Ég kúventi bátnum og hraðaði mér
Vængirnir steinrunnir, vígtannager
Og væl sem nú kyrrðina tætti
Skugga hann varpaði, skelfileg sjón
Skálmöld var risin og mikið varð tjón
Drukknaði þannig mín dýrasta bón
Drepið var allt sem ég unni
Verja þau átti en var til þess seinn
Viti menn, lifandi eftir ei neinn
Ataður svörður sem áður var hreinn
Allt mitt var hrunið að grunni
Ég sá:
Barnið mitt tætt, blóðugt og hrætt
Ég sá:
Barið á húsgripum mínum og ætt
Ég sá:
Saklaust blóð, fljóta um fljóð
Ég sá:
Fjölskyldu slátrað sem var mér svo góð
Ég sá:
Deyja mær, dæturnar tvær
Ég sá:
Dreyrrauðar klærnar sem læstust í þær
Ég sá:
Visna jurt, var einhvers spurt?
Ég sá:
Vágestinn glotta og halda á burt
Gekk um garð
Gríðarskarð
Höggvið hart
Hel mig snart
Vængjuð vá
Vargur sá
Nafn hans nefnt
Nú skal hefnt
Heit er gefið, heit sem verður efnt