Epaile bat behin, konturatu zen
hiru urrats eman ahala,
egun eta gau, gau eta egun
norbait segika zeukala.
Epaile jauna nora zihoan
bera hara zihoala
pentsatu gabe agindu zuen:
"kartzelan sartu itzala!"
Bere baitako sentituko zen,
Epaitegiko marrazo
batzun aldetik ez zuen izan
ez kritika, ez arazo.
Hedabideek, handi-mandiek,
hartu zuten gozo-gozo
titulatuaz: "delako itzala
arriskutsua zen oso."
Baina grazia handirik ere
ez zion egin askori,
Justizi ezak ipini zuen
kaleko giroa gori.
Haur txiki batek kontatu zion:
"begira epaile ongi…
Mamu-mamitzen saiatu arren
zeure itzala zen hori."
Epaile jauna konturatu zen
bistan zuela uzkia…
haren dardara, ezin egona
eta kopeta bustia.
Kartzelan sartu zituen biak:
Ilargia, eguzkia…
Egia esan zion haurtxoa ta mugitzen zen guztia.
Kartzelan sartu zituen biak:
Ilargia, eguzkia…
Egia esan zion haurtxoa ta mugitzen zen guztia.